هر رشته ورزشی نمای ويژه ای از آسيبها را نشان می دهد . اكثريت آسيبهای فوتباليستها شامل آسيبهای نرم ( تاندون و عضله ) و مفصلي هستند. كوفتگيها، پيچ خوردگيها( بويژه درمچ پا) و كشيدگی های عضلاني 75% كل آسيبها را شامل می شوند . اين آسيبها غالبا در اندام تحتانی رخ می دهند، كه تقريبا 60% يا بيشتر از كل آسيبهای فوتبال را شامل ميشوند . مفاصلی كه اغلب اوقات درگير می شوند زانو و مچ پا هستند . البته ورزش فوتبال مصون از آسيبهای تنه، سر و اندام فوقانی نيست. آسيب كمر ممكن است در مقايسه با آسيب عضلانی اندام تحتانی بيشتر به دور ماندن ورزشكار از صحنه رقابتها منتهی شود آسيب صورت می تواند در اثر برخورد آرنج يا سر بازيكن حريف در نبردهای هوايی صورت گیرد . ضربه مغزی در مورد آخر يك خطر محسوب مي شود. برخي آسيبها باعث بروز تغييراتي در قوانين بازی و اجرای آنها توسط داور شده اند. از جمله استفاده از آرنجها در ليگ فوتبال انگليس ( فصل 1994) و تكل از پشت در جام جهانی 1994) که ممنوع اعلام گرديدند.

كشش بيش از حد يك رباط به پيچ خوردگی يا رگ به رگ شدن (Sprain) و كشش مفرط يك عضله به كشيدگی عضلانی (Strain) منجر می گردند. سه رده پيچ خوردگی رباطی و چهار رده كشيدگی عضلانی وجود دارد . در پيچ خوردگی درجه يك تنها تعدادی از رشته های رباط آسيب ديده اند. در پيچ خوردگی درجه يك تنها تعدادی از رشته های رباط آسيب ديده اند. در پيچ خوردگی درجه 2 بيشتر رشته ها صدمه ديده اند و رباط دچار پارگی نسبی شده است. در پيچ خوردگی درجه 3 رباط به طور كامل پاره شده و يكپارچكی مفصل از بين رفته و عمل جراحی مورد نياز ميباشد.

كشيدگيهای درجه 1 آسيبهای خفيفی هستند كه در آنها تنها تعداد كمی از رشته ها آسيب ديده اند و غلاف عضله سالم است. در كشيدگی درجه 2 غلاف عضله كماكان سالم است ولی آسيب قابل ملاحظه ای به عروق خونی وارد شده است . در كشيدگی درجه 3 غلاف عضله به طور ناكامل پاره شده است، خونریزی وسيع است و قسمت بزرگی از عضله درگير می باشد. كشيدگی درجه 4 پارگی كامل بطن عضله است و يك فاصله قابل لمس بين دو قسمت پاره شده وجود دارد و ترميم جراحی ضرورت دارد . پيچ خوردگيها و كشيدگيها ميتوانند مزمن يا حاد باشند .

كرامپ يا گرفتگی عضلانی چيست؟

در كرامپ ( گرفتگی) عضلانی ، عضله دچار اسپاسم می گردد و شل نمی شود . اين مورد اكثرا در حوالی انتهای بازی يا در وقت اضافه بازی مشاهده می گردد . عضلاتی كه معمولا درگير ميشوند شامل عضلات پشت ساق پا ( گاستروكنميوس ) و چهار سر هستند . اين مشكل با كشش عضله مبتلا تسكين می يابد . اين عارضه به خاطر كاهش ذخاير انرژی و وضعيت هيدراسيون نامناسب در عضله رخ مي دهد.

اغلب بازيكنان فوتبال ازخونريزی و تشكيل لخته در زير ناخن های پا رنج ميبرند اين عارضه معمولا در انگشت شست و در اثر له شدگی مستقيم پا توسط پای بازيكن حريف و يا در پی توقفها و استارتهای ناگهانی كه باعث فشرده شدن شست در داخل كفش می شوند ، رخ می دهد، در بسياری از بازيكنان به خاطر آسيب مكرر به بستر ناخن شكل ناخن ها تغيير ميكند. اگر چه اين مشكل به ندرت يك مساله جدی است، ولی می تواند به قدری دردسر آخرين باشد كه بعضی ازبازيكنان حرفه ای مجبور می شوند صرفا به خاطر اجتناب از عود آن ناخن انگشت شست خود را برای هميشه بردارند.

چگونه بايد خونريزی از بينی را متوقف كرد؟

اگر خونريزی شديد و غير قابل كنترل باشد ، داور حق دارد بازی را متوقف كند برای مقابله با اين معضل، كشتی گير را خوابانده ( در هر وضعيتي كه راحت تر است ) و از او ميخواهند كه با فين كردن خون و لخته های موجود را در دستمال تخليه كند. ميتوان پس از اين كار ، دستمال را روی پره های بينی فشار داد تا مواد باقيمانده تخليه شود. حال با استفاده از پنبه و يا كتان يك تكه و كافی سوراخ بينی را مسدود يا به اصطلاح تامپون مي كنند. در بعضی موارد تامپون را به پماد يا ماده ای روغنی هم آغشته می كنند. اما استفاده از مواد نقض كننده عروقی ممنوع است.